HET ULTIME OFF-ROAD GENOT EN DE DRAMATISCHE OFF-ROAD PECH, maandag 26 november
Het is mogelijk om vanuit Merzouga binnendoor naar Erfoud te rijden, waarvan 25 kilometer onverhard. We gaan de uitdaging aan. De stoere mannen spelen eerst nog even in de duinen voordat ze ons, de meer onervaren off-roadrijders, komen begeleiden. Het is een geweldige ervaring en we leren per minuut. In het rulle zand en op steile hellinkjes vind ik het allemaal nog erg spannend en moet ik twee keer in het zand bijten. De hulptroepen hijsen me overeind en off we go. Onderweg zien we stilleventjes van eenzame bomen en een groepje wilde kamelen. Ook verbazen we ons over waar toch steeds mannen op fietsen en brommertjes vandaan komen. We genieten totdat, nog geen twee kilometer voor het einde, Tanita een flinke koprol maakt. In een hoog tempo reed ze buiten het spoor op een richel in en dat wil zo'n tweewieler niet. Ze rijdt die dag nog terug naar het hotel. Maar 's avonds na een bezoek aan het ziekenhuis is het over met de pret. De kniebanden van haar toch al slechte been, houden het voor gezien. Ze is gespalkt en kan geen stap meer verzetten.
In groepjes vervolgen we de route. Langs een hemelsblauw meer en door de brede Gorge du Ziz rijden we naar Midelt. Het wordt kouder en het waait hard. Hoger in de bergen ben ik blij dat ik de nodige laagjes heb aangedaan, morgen de binnenvoering er weer in!
We rijden flink door om rond vieren in Midelt te zijn, dan kunnen we de onverharde track naar Cirque du Jaffar nog op. Deze is bij vlagen best lastig, steile bochtjes met losse keien zijn niet onze favoriet. De omgeving is geweldig. We passeren enkele ploegende boeren met ezeltjes en naderen de besneeuwde hellingen. We zien enkele bandensporen, wie zou ons voor geweest zijn? Met het licht van de laagstaande zon, kunnen we ons geluk niet op. Losstaande bomen en onze eigen motoren vormen prachtige silhouetten tegen de laagstaande zon. Onze afspraak is: uiterlijk vijf uur terug, want dan staan we met schermer weer op de grote weg. Ondanks dat we het eindpunt van de route niet bereiken, is de toch meer dan de moeite waard.
Helaas, zegt Rob, is er nog geen één Marokkoreis zonder gebroken botten geëindigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten