LANGS DE RAND VAN DE WOESTIJN

VOOR EVEN EEN KAMEEL IPV EEN MOTOR, zondag 25 november

Voor de afwisseling vroeg op, we willen in de ochtend de gemiste Gorges du Todra bezoeken. Aan het begin van de kloof kijken we van boven op een immense palmenzee, de rivier vormt één grote oase. Jammer dat we bij elke stop belaagd worden door jongetjes en mannen die van alles willen verkopen, meestal prullaria waarvoor we in onze koffers geen ruimte hebben.
In de steile kloof maken we een rivierdoorwading om op een mooi terras aan de overkant in het zonnetje koffie te drinken. We rijden nog een klein stukje door en raken verzeild in een geitenkudde midden in de grijze bergen.

Samen met Thomas rijden we de lange weg naar Merzouga.We rijden letterlijk langs de rand van de woestijn. Zandbergen, zandduinen en zandvlaktes omringen ons. We komen nu bordjes tegen met 'overstekende kamelen' en 'dunes du sables'. Af en toe duik je de koelte in van een groene oase. Onderweg rijden we langs donkerbruine berbertenten. Als we even stoppen om ons heen te kijken, worden we ingehaald door een Marokkaan met tulband op een brommertje. Hij is ons dat hele eind achterop gereden om ons uit te nodigen - tegen betaling natuurlijk - het speciale irrigatiesysteem te bekijken. Ongetwijfeld moeten we dan ook theedrinken bij zijn broer en eten bij zijn neef. We laten het maar zo, we zien het hier vandaan ook wel en we moeten  nog ver.

In Erfoud rijde we onder de poort naar de woestijn door. Dwars door de zandvlaktes rijden we naar het op een terp gelegen hotel in Merzouga. Onderweg rijden we af en toe een stukje het zand in, morgen komt het echte werk.

Vanuit het idyllische hotel maken we een tocht per dromedaris door de Erg Chebbi (zandduinen). Vanaf de top van een duin kunnen we de zon zien ondergaan. Wat een ervaring. We genieten van de lange schaduwen die we maken in de ondergaande zon en van de blauwe kleuren van de kleding van de Touareg-mannen die ons begeleiden. We waggelen weer terug op ons schip van de woestijn om te genieten van een heerlijke maaltijd en een jamsessie op de drums met de Touaregs.

 

POINT OF NO RETURN

VERRUKKELIJKE GORGES, zaterdag 24 november

Vandaag kunnen we via een onverharde weg een verbinding maken tussen de Gorges du Todra en de Gorges du Dades. De crossspecialisten onder ons, Fré en Rob maken een ander uitstapje: de Tizi-n- Tazazert Pas. Deze stond gisteren als mogelijkheid op het programma, maar het risico dat we daar in donker aan zouden komen, was te groot. Martijn en ik laten deze beker aan onze voorbij gaan. De beschrijving 'het is net een trap, maar dan van losse keien' boezemt ons voldoende angst in. En de Gorges met de beroemde haarspeldenweg zijn ook fantastisch.

 

Samen met Thomas (onze Luxi), Louis en Tanita gaan we op avontuur. Tanita heeft het even moeilijk in een steile haarspeld en legt de 800 GS nog een keer neer. Niks ernstig, dus optakelen en verder rijden. Martijn hijst zich bij een lokale soek in een djellebah, in onze ogen een pyjamajurk met een puntmuts, volgens Rob heerlijk comfortabel. Het oude mannetje heeft maar één maat, waar Martijn zich met vereende krachten in wurmt, hij lijkt wel een Hans Worst.

 

 

De route vervolgt door de smalle Dadeskloof, waar het water bij iets meer regen over de weg zal stromen.  Een eind verder graaft de rivier zich in het gesteente, van boven kijken we op de diep uitgesleten meanders. Adembenemend mooi. Onderweg stoppen we bij twee vrouwen die takkenbossen op hun ezel laden. Met handen en voeten hebben we samen pret, vooral Louis slaat gemakkelijk een brug met wie dan ook.
 

 

 

Het landschap wordt spectaculairder, steile wanden en besneeuwde toppen omhullen ons. De weg wordt slechter en op het laatst geheel onverhard, maar nog goed te doen. Opvallend genoeg is de weg in de dorpen meestal het slechts en met moeite laveren we tussen het bonte verkeer. Dan kruizen we een rivier, Louis is er door voor we er erg in hebben. Ik stop en kijk voorzichtig hoe we dat aan kunnen pakken. We stappen af en overleggen. Het is al bijna vier uur en we zijn nog niet op het verste punt. En Rob heeft ons geleerd: ga er vanuit dat het alleen maar slechter wordt. Het is jammer, maar we hadden afgesproken heelhuids thuis te komen: we zijn verstandig en keren om. De Gorge du Dades houden we nog tegoed.

ONVERHARD, RODE BERGEN, GORGES EN KASBA'S

OVER BERGPASSEN EN VROUWENWERK

De route voert vandaag echt de bergen in via de Tizi N'Tichka-pas, 2260 meter hoog. De bergen om ons heen kleuren steeds roder, het uitzicht is fabuleus en de toppen van de bergen zijn door de verse sneeuw helder wit.Op de top van de pas ontmoeten we een groep Indonesiërs op de motor, allemaal kleine mensjes op grote BMW's. Ze vinden ons helemaal stoer en groot en willen allemaal met ons op de foto.

 

Onderweg passeren we een verkooppunt van een vrouwencoöperatie. De vrouwen in de streek hebben zich verenigd en maken en verkopen allerlei producten van amandelolie. Mooi op te zien en goed voor de regionale economie. Als we even later vanaf een dakterras genieten van een kopje koffie, verbazen we ons erover dat zoveel mannen staan te niksen. Ze hangen, wachten, praten en kijken rond. De vrouwen werken, wassen, koken, sjouwen met takkenbossen voor het fornuis en lijken hier de economie draaiende te houden.

Op een prachtige plek midden tussen de rode bergen oefenen we onze eerst echte off-roadtracks. Louis neemt het initiatief en we rijden wat hellingen op en af om vervolgens een schitterend weggetje naar een zoutmijn in te rijden. De witte zoutsporen steken scherp af tegen de rode aarde, de erosiegeulen die in de hellingen gesleten zijn, worden zo extra aangezet.

 

De dag eindigt in het plaatsje Aïd Benhaddou. Dat klinkt toch al echt Arabisch, we gaan op zoek naar de 40 rovers. Het hotel is authentiek van stijl en inrichting. Als we nog even gaan tanken zien we de ondergaande zon de bergen nog roder kleuren. Langs een parkeerplaats zien we de eerste kamelen, of liever dromedarissen.

 

 

 

ZONSOPGANG IN DE KASBA, vrijdag 23 november

Kasba Ait Benhaddou

Een kasba is een verdedigbare woonplaats met meestal hoge muren eromheen. De muren en huizen zijn opgebouwd uit het lokale leem. Na verloop van tijd erodeert het materiaal, er worden nieuwe huizen gebouw en de oude delen komen leeg te staan. De kasba Ait Benhaddou staat op de werelderfgoedlijst om te voorkomen dat hij over jaren helemaal verdwenen is. Deze kasba is het decor geweest voor de film Lawrence of Arabia.

 

 

 

 

 

Onverharde tracht richting Kelaat M`Gouna en Boumalne Dades

Met zijn allen rijden we een spannende onverharde track met een rivierdoorwading.
Onderweg komen we langs de Atlasstudio's in Ouarzazate waar films zijn opgenomen zoals The Mummy en Gladiator. Om ons heen wordt het droger, dorder en zien we steeds meer zand en zandduinen. In de valleien vormen palmbomen koele oases.

MARRAKECH

FOTO-IMPRESSIE MARRAKECH, woensdag 21 november

Soeks (markten), leerlooierijen (tannerie), moskee, koranschool, paleis, terrasjes, ijs, henna-tatoeage, verkeerschaos met brommertjes, avondshow op marktplein!