Voor dag en dauw ons bed uit om de boot van tien uur te halen. Gelukkig krijgen we nog wel een ontbijt geserveerd. Het giet uit de hemel en de weg is glad van de modder. Fre is nog vroeger weggegaan omdat hij twee motoren in moet klaren, Rob ging er iets later achteraan. De achterhoede doet het zeer voorzichtig, we lopen zelfs het risico de boot te missen, zeker met in ons achterhoofd de lange duur van de grensovergang. Rob heeft onderweg nog een hond aangereden en moest toch door.
Bij de boot worden we aangesproken door een Marokkaan die een motor heeft voor Nederlandse vrienden van Erik. We snappen er niks van. Het blijkt achteraf de met een aanhanger gebrachte motor van Fre (Frederik!) te zijn. Bij de boot, één kilometer na het ticketoffice zien we wel Rob (zonder telefoon, want die ligt nog ergens in de woestijn) en geen Fre. Het laden en lossen is dan al begonnen. Net op tijd komt hij aan gescheurd, hij stond bij de verkeerde boot in de Spaanse enclave Cueta. Het lukt niet meer om de kapotte motor aan boord te krijgen. Veel gebel leidt er toe dat Fre weer terug moet met de boot naar Marokko om met de volgende boot naar Spanje de motor mee te nemen, deze mag niet zonder begeleiding mee. Hij moet opnieuw een kaartje kopen.
In Spanje is het gelukkig droog, maar wel koud, er ligt verse sneeuw op de toppen van de bergen. We rijden zo'n tweehonderd kilometer over de snelweg om daarna nog een mooi stuk binnendoor te pakken. Om vijf uur kunnen we de motoren opladen. We eten met z'n vijven. Fre is nog onderweg met twee motoren en moet het hele stuk in het donker en de vrieskou afleggen. Rond twaalf uur staan alle motoren dan echt op de aanhanger, zit Fre aan de warme hap en wij aan een afsluitend wijntje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten