MAROKKO: DE EERSTE KENNISMAKING

OVERTOCHT EN MEKNES, maandag 19 november

Nadat we gisteren met 'alles aan' gereden hebben (binnenvoering, thermo-ondergoed), steken we onder een strak blauwe hemel over van Algaciras naar Tanger Med, een compleet nieuwe haven in Marokko. We passeren de beroemde Rots van Gibraltar waar de aapjes los lopen. De grensovergang lijkt Rusland wel, veel papieren invullen en van loketje naar loketje lopen. Doordat het een nieuwe haven is, ontbreekt het nog aan 'behulpzame' Marokkanen die voor een paar dirham je door dit bureaucratische oerwoud lozen. Twee uur verder en onder inmiddels donkere wolken, rijden we het Rifgebergte in. Martijn en ik hebben een binnendoorroute gekozen die al gauw onverharde stukken kent. Daar kwamen we voor, alhoewel we vandaag wel de nodige kilometers af moeten leggen.

De eerste dorpjes overweldigen ons, het asfalt houdt op en de weg in het dorp bestaat uit klei en gaten. Iedereen is buiten, overal lopen mensen in kleurrijke gewaden, de mannen in bruine of gestreepte jassen met puntmutsen, de vrouwen in kleurige doeken met sluiers. Overal staan ezeltjes met enorme bulten bagage te wachten op hun eigenaar, er rijden oude fietsen, brommertjes (veelal mbk's) en heel veel tuk tuks (van die mooie driewielbrommertjes met bagageruimte erachter). Iedereen is aan het handelen, we ruiken de lekkere kruiden en oversteken doe je met behulp van Allah, gewoon gaan. In wat een andere wereld zijn we terechtgekomen!

 
Onderweg komen we Thomas en Louis weer tegen. We rijden samen verder nadat we de ketting van mijn Ténéré hebben gespannen, die hangt er wat slapjes bij en dat kan gevaarlijk worden. De route vervolgt door de bergen richting Meknes. Het wordt al vroeg donker rond deze tijd, het zal niet de eerste keer zijn dat we in het donker een drukke stad in rijden. Pffff. blij als we er zijn. De motoren staan op straat voor het hotel onder het wakend oog van een slapende waker op een eetkamerstoel.

We nemen de Petit Taxi naar de medina, de oude stad, om te eten. Het zitten aan de lage tafels is even wennen, evenals het ontbreken van alcohol. Dat wordt een frisse vakantie. Het eten is heerlijk, de tajine met couscous, kip en groente zal ons nog vaak voorgeschoteld worden.

LANGE DAG VAN MEKNES NAAR MARRAKECH, dinsdag 20 november

Vroeg op en eerst op zoek naar een lampje voor mijn koplamp. Via een vrij moderne autozaak komen we bij de echte Marokkaanse winkeltjes terecht. Kleine rommelige zaakjes, volgestampt met onderdelen. In één ervan weet Martijn de gewenste soort te bemachtigen.

Samen met Tanita rijden we de prachtige route. Het is hier verbazingwekkend groen, veel olijfbomen en cactussen en af en toe passeren we grote meren. We komen door plaatsen met mooie namen als Azrou, Mhirt en Khenifra. Onder het genot van een glas Berberthee kijken we ons ogen uit. Het straatleven is hier zo anders, druk en boeiend. We wanen ons aan het begin van de negentiende eeuw.

In de meer conservatieve plaatsen worden vooral de mannen aangesproken. Dat is even wennen voor ons bijdehandjes en niet altijd handig, want ik spreek redelijk Frans en de Marokkanen ook. We voeren een soort driehoeksgesprek en soms is het wel makkelijk, kan Martijn de boel een beetje aan de praat houden en ik fijn foto's maken.

We kunnen niet alles doen wat we willen, anders wordt het vanavond echt te laat. Het lukt ons wel om door de Kasba Tadla met zijn oude brug te rijden en langs de Gorge d'Arousse en de Cascades d'Ouzoud.