POINT OF NO RETURN

VERRUKKELIJKE GORGES, zaterdag 24 november

Vandaag kunnen we via een onverharde weg een verbinding maken tussen de Gorges du Todra en de Gorges du Dades. De crossspecialisten onder ons, Fré en Rob maken een ander uitstapje: de Tizi-n- Tazazert Pas. Deze stond gisteren als mogelijkheid op het programma, maar het risico dat we daar in donker aan zouden komen, was te groot. Martijn en ik laten deze beker aan onze voorbij gaan. De beschrijving 'het is net een trap, maar dan van losse keien' boezemt ons voldoende angst in. En de Gorges met de beroemde haarspeldenweg zijn ook fantastisch.

 

Samen met Thomas (onze Luxi), Louis en Tanita gaan we op avontuur. Tanita heeft het even moeilijk in een steile haarspeld en legt de 800 GS nog een keer neer. Niks ernstig, dus optakelen en verder rijden. Martijn hijst zich bij een lokale soek in een djellebah, in onze ogen een pyjamajurk met een puntmuts, volgens Rob heerlijk comfortabel. Het oude mannetje heeft maar één maat, waar Martijn zich met vereende krachten in wurmt, hij lijkt wel een Hans Worst.

 

 

De route vervolgt door de smalle Dadeskloof, waar het water bij iets meer regen over de weg zal stromen.  Een eind verder graaft de rivier zich in het gesteente, van boven kijken we op de diep uitgesleten meanders. Adembenemend mooi. Onderweg stoppen we bij twee vrouwen die takkenbossen op hun ezel laden. Met handen en voeten hebben we samen pret, vooral Louis slaat gemakkelijk een brug met wie dan ook.
 

 

 

Het landschap wordt spectaculairder, steile wanden en besneeuwde toppen omhullen ons. De weg wordt slechter en op het laatst geheel onverhard, maar nog goed te doen. Opvallend genoeg is de weg in de dorpen meestal het slechts en met moeite laveren we tussen het bonte verkeer. Dan kruizen we een rivier, Louis is er door voor we er erg in hebben. Ik stop en kijk voorzichtig hoe we dat aan kunnen pakken. We stappen af en overleggen. Het is al bijna vier uur en we zijn nog niet op het verste punt. En Rob heeft ons geleerd: ga er vanuit dat het alleen maar slechter wordt. Het is jammer, maar we hadden afgesproken heelhuids thuis te komen: we zijn verstandig en keren om. De Gorge du Dades houden we nog tegoed.